Ξεκίνησα για την Μυτιλήνη από το λιμάνι της Καβάλας με το πλοίο, εφόσον η οικονομική μου κατάσταση δεν μου επέτρεπε να πάω με το αεροπλάνο. Συμβιβάστηκα με το ότι το ταξίδι θα διαρκέσει 12 ώρες και επιβιβάστηκα στο πλοίο. Το ταξίδι κουραστικό, βαρετό και ανυπόφορο. Δώδεκα ώρες μετά, είμαι στην Μυτιλήνη και ξεκινάω για να πραγματοποιήσω τις δουλειές μου. Αφού τελείωσα, αράζω να πιω την υπερφραππεδούμπα μου και παίρνω τηλέφωνο για να κλείσω τα εισιτήρια της επιστροφής. Μαθαίνω οτι είναι στις 2 παρά μετά τα μεσάνυχτα και τρώω την ξενέρα του "τι θα κάνω άλλες τόσες ώρες στο νησί και άλλες τόσες στο πλοίο".
Μετράω πόσα λεφτά έχω και παίρνω να μάθω αν έχει αεροπορικά δρομολόγια στα κοντά και πόσο έχουν τα εισιτήρια. Τα λεφτά μου φτάνουν και κλείνω εισιτήριο. Ογδόντα ευρώ πάνω από την τιμή του πλοίου.
Τέλως πάντων ανεβαίνω πετάω και φτάνω. Υπολογίζω πόσο πιο γρήγορα ήρθα. Το ταξίδι κράτησε λιγότερο απο σαρανταπέντε λεπτά και του πλοίου κάτι παραπάνω απο 12 ώρες. Έφτασα περίπου 25 φορές πιο γρήγορα από ότι με το πλοίο. Αν υπήρχαν τα λεφτά δηλαδή, θα πεταγόμασταν για καφεδάκι στην Αγγλία και θα γυρνούσαμε το απόγευμα βραδάκι. Αλητεία.
Πολύ σωστή παρατήρηση Resureal..Εγώ θα το έψηνα για Ολλανδία αλλά επειδή δεν παίζει γκαφρά ούτε για λεοφωρείο περιμένω..:p
ΑπάντησηΔιαγραφή